SOEFI PARABEL
Uit de TAO nieuwsbrief van juli 2020
Jaren geleden maakte ik ooit een Kerstkaart met een Soefi parabel als tekst.
Ook voor de huidige tijd nog zeer actueel, helder, krachtig en hoopgevend.
Lees eerst de onderstaande inleiding, de parabel volgt daarna.
De parabel is vertaald naar de situatie waar wij wonen, Wessem.
INLEIDING
Het is van alle tijden dat een deel van de bevolking rampspoed en wat dies meer zei meende te ontlenen aan de actualiteit. Eén herinnering staat mij nog helder bij.
Ik zat toen op HBS 1, 59 jaar geleden. Jehova’s getuigen voorspelden het einde van de wereld, verkochten hun hele hebben en houden als voorbereiding op de ondergang van de wereld. Wij zaten met een wekkertje in het klaslokaal, het tijdstip waarop het ging gebeuren was bekend gemaakt. Er gebeurde echter niets, behalve dan dat er een hevige onrust was ontstaan bij nogal wat mensen. Angst is een slechte raadgever en brengt niets dan onheil. In die tijd was het ook nogal gebruikelijk dat er brieven rondgingen met de meest uiteenlopende onheilstijdingen. Als je zo’n brief kreeg werd je geacht deze aan minstens drie personen door te sturen. Zou je dat niet doen dan stond in ieder geval voor jouw vast dat er groot onheil over jouw persoon zou komen. Ik zou niet iedereen de kost willen geven die, uit angst voor dit voorspelde onheil, die brief in drievoud doorstuurde. Daarmee de angst vergrotend ipv deze onzin te verscheuren en in de prullenbak te mikken. Niet nieuws onder de zon. Ook nu weer doen onheilstijdingen en complot-theorieën de ronde. Daarmee ook weer wantrouwen en angst vergrotend. Hier rust een verantwoordelijkheid bij de verspreiders!
Los je eigen angst op en wees constructief!
DE SOEFI PARABEL
In het dorp Wessem wandelen vrijwel dagelijks een opa en zijn kleindochter.
Beiden kunnen het heel goed met elkaar vinden. Via de oude historische kern wandelen ze richting Maas. Aan de oever van de Maas rusten ze even, zittend op het muurtje aan de kade, turend over het water.
Opa is ietwat afwezig en zorgelijk,
waarop zijn kleindochter vraagt: “Opa je kijkt zo bezorgd, is er iets?”
Waarop opa antwoord: “Er vechten twee honden in mijn hart”.
De kleindochter vraagt: “Hoe heten die honden opa?”
Waarop opa antwoord: “De één heet ‘haat’ en de ander heet ‘liefde’”.
Kleindochter op haar beurt vraagt dan: “Opa wie van de twee gaat er winnen?”
Opa’s antwoord: “De hond die ik voed is de hond die gaat winnen”.
Ook voor de huidige tijd nog zeer actueel, helder, krachtig en hoopgevend.
Lees eerst de onderstaande inleiding, de parabel volgt daarna.
De parabel is vertaald naar de situatie waar wij wonen, Wessem.
INLEIDING
Het is van alle tijden dat een deel van de bevolking rampspoed en wat dies meer zei meende te ontlenen aan de actualiteit. Eén herinnering staat mij nog helder bij.
Ik zat toen op HBS 1, 59 jaar geleden. Jehova’s getuigen voorspelden het einde van de wereld, verkochten hun hele hebben en houden als voorbereiding op de ondergang van de wereld. Wij zaten met een wekkertje in het klaslokaal, het tijdstip waarop het ging gebeuren was bekend gemaakt. Er gebeurde echter niets, behalve dan dat er een hevige onrust was ontstaan bij nogal wat mensen. Angst is een slechte raadgever en brengt niets dan onheil. In die tijd was het ook nogal gebruikelijk dat er brieven rondgingen met de meest uiteenlopende onheilstijdingen. Als je zo’n brief kreeg werd je geacht deze aan minstens drie personen door te sturen. Zou je dat niet doen dan stond in ieder geval voor jouw vast dat er groot onheil over jouw persoon zou komen. Ik zou niet iedereen de kost willen geven die, uit angst voor dit voorspelde onheil, die brief in drievoud doorstuurde. Daarmee de angst vergrotend ipv deze onzin te verscheuren en in de prullenbak te mikken. Niet nieuws onder de zon. Ook nu weer doen onheilstijdingen en complot-theorieën de ronde. Daarmee ook weer wantrouwen en angst vergrotend. Hier rust een verantwoordelijkheid bij de verspreiders!
Los je eigen angst op en wees constructief!
DE SOEFI PARABEL
In het dorp Wessem wandelen vrijwel dagelijks een opa en zijn kleindochter.
Beiden kunnen het heel goed met elkaar vinden. Via de oude historische kern wandelen ze richting Maas. Aan de oever van de Maas rusten ze even, zittend op het muurtje aan de kade, turend over het water.
Opa is ietwat afwezig en zorgelijk,
waarop zijn kleindochter vraagt: “Opa je kijkt zo bezorgd, is er iets?”
Waarop opa antwoord: “Er vechten twee honden in mijn hart”.
De kleindochter vraagt: “Hoe heten die honden opa?”
Waarop opa antwoord: “De één heet ‘haat’ en de ander heet ‘liefde’”.
Kleindochter op haar beurt vraagt dan: “Opa wie van de twee gaat er winnen?”
Opa’s antwoord: “De hond die ik voed is de hond die gaat winnen”.
